Alpinizm, himalaizm, wspinaczka górska

Morskie Oko, czy na Orlą Perć. My, Polacy lubimy górskie krajobrazy, lubimy piesze wycieczki i wspinaczkę. Jednak jest jeden problem z tą naszą miłością do gór - bardzo często w wysokie góry wybieramy się nieprzygotowani. To

Alpinizm, himalaizm, wspinaczka górska Zapraszamy na zakupy do sklepu! Dla tych, którzy nie boją się wysokości

Najważniejsze jest bezpieczeństwie

Lubimy góry. Spędzamy wakacje w Tatrach, czy w Sudetach, chodzimy nad Morskie Oko, czy na Orlą Perć. My, Polacy lubimy górskie krajobrazy, lubimy piesze wycieczki i wspinaczkę. Jednak jest jeden problem z tą naszą miłością do gór - bardzo często w wysokie góry wybieramy się nieprzygotowani.

To nie jest prawda, że jest bezpiecznie "z marszu" w dowolnych butach, z dowolnym plecakiem ruszyć na wysokogórski szlak. Zwłaszcza w warunkach kiedy pogoda może spłatać figla. Pamiętaj - zanim wyjdziesz w góry zwróć uwagę na bezpieczeństwo. Zwłaszcza jeżeli zabierasz ze sobą dzieci - wtedy weź także pod uwagę ich ograniczenia. Niestety, na szlakach można spotkać nieodpowiedzialnych rodziców, którzy wręcz na siłę wloką swoje zmęczone wysiłkiem dzieci.


Poznaj kilka typów wspinaczki

Działalność wspinaczkową można uprawiać w bardzo zróżnicowany sposób w zależności od terenu, pory roku i własnych preferencji.

Najbardziej podstawowym jest podział na:

wspinaczkę klasyczną (możliwe są różne style) ? do przemieszczania używa się wyłącznie rąk i nóg. Sprzęt wykorzystywany jest tylko w sposób bierny ? do asekuracji;
wspinaczkę techniką sztucznych ułatwień (zwana też hakówką lub wspinaczką hakową) ? wspinanie z czynnym wykorzystaniem sprzętu do przemieszczania się. Dopuszcza się zawisanie na linie i założonych punktach asekuracyjnych, wykorzystanie ich jako stopnie i chwyty, zawieszanie na nich specjalnych ławeczek, czyli małych drabinek z kilkoma szczebelkami, po których wspinacz wchodzi wyżej i osadza kolejne punkty asekuracyjne.
Rodzaje wspinania w zależności od terenu działania:

wspinanie na sztucznych obiektach,
buildering (urban-climbing) ? wspinanie się na budynki, mosty itp.
bouldering ? wspinaczka bez asekuracji na niewysokich skałkach (slangowo buldering, baldering),
wspinaczka skałkowa,
wspinaczka piaskowcowa
wspinaczka skalna,
wspinaczka górska,
taternictwo (letnie i zimowe),
alpinizm ? w górach lodowcowych,
wspinaczka lodowa,
wspinaczka mikstowa ? styl wspinaczkowy wymagający wykorzystania technik zarówno skalnych jak i lodowych; wykorzystywany na przykład w Alpach
drytooling (drajtuling),
wspinaczka wielkościanowa (bigwall),
wspinaczka wysokościowa (himalaizm).

alpinizm podziemny ? Jednym z miejsc, gdzie można uprawiać wspinaczkę są jaskinie. Eksplorując te obiekty turystycznie można określić taką działalność alpinizmem podziemnym, turystyką jaskiniową. Działalność tego typu w celu naukowym np. poznawania jaskiń należy określać jako speleologia. Działalność tę od wspinaczki powierzchniowej wyróżnia też znacznie intensywniejsze wykorzystanie sprzętu wspinaczkowego, głównie do zjazdów i wychodzenia po linie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Rodzaje_wspinaczki


Czym jest arborystyka?

Arborystyka (z łac. arbor ? drzewo) to dyscyplina praktyczna o podstawach naukowych rozwijająca się dynamicznie w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej i Środkowej, zajmująca się uprawą, pielęgnacją, a także badaniami drzew, krzewów, pnączy i innych wieloletnich roślin drzewiastych. Za ojca współczesnej arborystki uważany jest amerykański biolog i fitopatolog Alex Shigo.

W wymiarze naukowym arborystyka zajmuje się badaniami dendroflory - pojedynczych drzew, ich grup lub założeń kulturowych, a także wzrostu oraz reakcji na różnego rodzaju praktyki pielęgnacyjne i czynniki środowiskowe. W praktyce arborystyka obejmuje zespół takich działań jak m.in.: dobór drzew i krzewów, ich nasadzenia, nawożenie, zwalczania szkodników i patogenów, cięcie, formowanie oraz usuwanie (wycinka).

Arborystyka koncentruje się przede wszystkim na utrzymaniu drzew i krzewów w krajobrazie kulturowym, zazwyczaj w ogrodach, parkach i innych terenach zieleni. W związku z tym została wyodrębniona jako osobna dyscyplina, będąc dość ściśle powiązaną z architekturą krajobrazu, dendrologią, ogrodnictwem, leśnictwem, szkółkarstwem oraz sadownictwem.

Osoby działające praktycznie lub naukowo w arborystyce nazywane są arborystami lub "chirurgami drzew". Ten ostatni termin jest jednak powoli wypierany w związku z jego kontekstem, ograniczonym przede wszystkim do działań i zabiegów inwazyjnych, polegających głównie na wycince bądź redukcji koron drzew.

Zarządzanie ryzykiem, kwestie prawne, względy estetyczne oraz aspekty ekologiczne odgrywają współcześnie coraz większą rolę w praktyce arborystyki. Nowym kierunkiem rozwoju jest również wypoczynek, edukacja i rekreacja w domkach na drzewach, w tzw. parkach linowych bądź w formie wyczynowej ? wspinaczki na drzewa.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Arborystyka