Skóra hamburska - definicja z Wikipedii
Skóra hamburska - tylna część surowej skóry końskiej, różniąca się od przedniej grubością i sposobem garbowania (obie te części garbuje się oddzielnie).
Z uwagi na znaczną grubość i wytrzymałość skóry hamburskie używane są do produkcji podeszw i wierzchów obuwia (skóry końskie nie przepuszczają powietrza, a zatem charakteryzują się dużą nieprzemakalnością). Skóra hamburska wyprawiana jest garbnikami roślinnymi. Pierwotnie sposób jej garbowania wypracowano w Hamburgu, stąd nazwa i skóry, i całego procesu, zwanego hamburskim.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Skóra_hamburska
Proces garbowania- cytat z Wiki
Skórę ściągniętą ze zwierzęcia rozwieszano do wyschnięcia (tylko gdy nie można było od razu przystąpić do garbowania), następnie moczono ok. 2 doby w wodzie, po czym usuwano z wewnętrznej strony skóry resztki tkanek podskórnych (tzw. mizdrowanie). Skóry płukano i rozwieszano do obcieknięcia.
Przed przystąpieniem do właściwego garbowania, ściągniętą ze zwierzęcia skórę należy poddać zabiegom wstępnym (tzw. warsztatowi mokremu), mającym na celu usunięcie włosów i rozluźnieniu tkanki skórnej. W tym celu na skórę umieszczoną w dołach wyłożonych połówkami belek i wylepionych gliną, działano substancjami o charakterze zasadowym. Najczęściej stosowano popiół drzewny lub wapno gaszone (np. w Nowym Targu odkryto dół z 2. połowy XII wieku ze skórami przemieszanymi z iłem, popiołem i wapnem).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Garbowanie
O warsztacie mokrym w Wikipedii
Warsztat mokry ? pojęcie z zakresu garbarstwa. Pierwotnie określało ono zakres prac odbywających się w miejscu położonym bezpośrednio nad wodą, które niekoniecznie musiało leżeć na terenie garbarni. Od XVIII w. pojęcie warsztatu mokrego stało się synonimem wszystkich czynności i procesów poprzedzających proces właściwego garbowania. Również w tym przypadku zastosowanie bieżącej wody grało główną rolę.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Warsztat_mokry