Historia zawodu tłumacza literackiego
W wielu krajach europejskich, np. Francji, Hiszpanii, Niemczech, Szwecji, Wielkiej Brytanii1, za tłumacza literackiego uznaje się autora przekładów dowolnych opublikowanych dzieł objętych ochroną prawa autorskiego, nie tylko literatury pięknej, ale też np. książek naukowych, przewodników czy podręczników. W innych krajach, m.in. w Czechach, na Litwie, w Norwegii, Szwajcarii, a także w Polsce, przyjmuje się definicję węższą: tłumacz literacki to autor przekładów dzieł należących do literatury pięknej (prozy, poezji, dramatów) oraz dzieł z gatunków pogranicznych, jak esej, pamiętnik, wspomnienia, reportaż literacki.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumacz_literacki
Wikipedia i definicja tłumacza
Tłumacz ? osoba, która dzięki znajomości co najmniej dwóch języków dokonuje przekładu wypowiedzi lub tekstu pisanego z języka źródłowego na język docelowy. Tłumaczenie wymaga nie tylko rozumienia tekstu, ale również sprawnego wyrażania jego treści w języku, na który ma być tłumaczony. Oprócz wysokich kompetencji językowych, dobry tłumacz powinien cechować się umiejętnością szybkiego uczenia się i wszechstronną wiedzą, a przynajmniej dobrą orientacją w swojej specjalizacji. Tłumacz musi także być osobą wzbudzającą zaufanie obu stron, którym umożliwia komunikację.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumacz
Dokładne tłumaczenie kontra poetyckie tłumaczenie
O tłumaczeniach mówi się, że albo są dokładne, albo piękne- i w sumie to prawda i wynika z różnic w konstrukcji języka oraz różnic w wyrażeniach frazeologicznych w danym języku, kulturze, czy regionie. Problemem dla tłumaczy zwykle są przysłowia, rymowanki czy wiersze, to głównie do nich odnosi się początkowe stwierdzenie w tym akapicie.
Tłumaczenie innych tekstów, np. treści na stronach jest o tyle łatwiejsze, że takie strony operują prostym językiem, bez środków poetyckich, jedyną barierą dla tłumacza może stanowić branżowe słownictwo, ale tutaj pomogą słowniki oraz źródła w sieci.