Czujniki gazu montowane w domach
Posiadanie w domu grzewczej instalacji gazowej jest bardzo wygodnym sposobem na ogrzewanie budynku mieszkalnego w okresie zimowym. Trzeba jednak być świadomym wszystkich zagrożeń związanych z posiadaniem takiej instalacji, żeby móc im zapobiegać i bezpiecznie z niej korzystać. Jednym z zabezpieczeń instalacji gazowej jest montaż w domu czujników gazu i czadu. Takie czujniki pozwolą na alarmowanie domowników, kiedy w budynku powstanie chociaż najmniejszy wyciek gazu czy zacznie się wydobywać trujący czad. Poza tym pomieszczenia domowe, które są ogrzewane gazem powinny być często wietrzone, a dzięki temu nie będą się w nich utrzymywały żadne nieprzyjemne zapachy czy jakieś niewykrywalne nawet przez czujniki ilości gazu.
Nagrzewnica
Podział nagrzewnic
Ze względu na przeznaczenie:
n. pomieszczeniowe - stosowane w pomieszczeniach/domach
n. samochodowe - stosowane w samochodach
n. przemysłowe - stosowane w procesach produkcyjnych, itp.
Ze względu na budowę:
stacjonarne
mobilne
wiszące
wbudowane w zespół maszyn
Ze względu na rodzaj paliwa:
nagrzewnice olejowe (zasilane olejem opałowym, ropą lub mazutem
nagrzewnice elektryczne (zasilane energią elektryczną)
nagrzewnice wodne (zbudowane na bazie wymiennika wodnego uzyskujące ciepło z cieczy płynącej przez wymiennik)
nagrzewnice na paliwa stałe (węgiel, drewno, koks, pelet, itp.)
(gaz ziemny lub LPG)
Budowa i działanie
Sposób działania nagrzewnicy uzależniony jest od jej rodzaju.
Powietrze w nagrzewnicach wodnych podgrzewa się dzięki wymiennikowi aluminiowemu, przez który przepływa gorąca woda. Dzięki wymiennikowi energia cieplna przekazywana jest przez lamele i powietrze uzyskuje podwyższoną temperaturę.
Nagrzewnice olejowe to takie, w których źródłem ciepła jest z reguły olej opałowy, który wtryskiwany poprzez dyszę paliwową do komory spalania podgrzewa przepływające przez nagrzewnicę powietrze. Nagrzewnice olejowe wymiennikowe posiadają wymiennik, czyli paliwo spalane jest w zamkniętej komorze spalania, a powietrze jest ogrzewane poprzez wymiennik ciepła. Nagrzewnice olejowe bezwymiennikowe nie posiadają wymiennika i powietrze przepływające przez nagrzewnicę ogrzewane jest bezpośrednio przez płomień z spalanego paliwa. Różnica jest zasadnicza: nagrzewnice wymiennikowe posiadają zamkniętą komorę spalania i odprowadzenie spalin na zewnątrz, przez co spaliny są odseparowane od ogrzewanego powietrza, a w nagrzewnicach bezwymiennikowych podgrzewane powietrze łączy się ze spalinami.
Nagrzewnice gazowe mają identyczną zasadę działania jak olejowe lecz czynnikiem cieplnym zamiast oleju jest gaz. Nagrzewnice gazowe na propan-butan wytwarzają czyste i ciepłe powietrze. Proces spalania zachodzi w otwartej komorze spalania, powietrze zasysane przez wentylator jest ocieplane a następnie wydmuchiwane z nagrzewnicy. Nie wymagają one kominów, należy jedynie zapewnić dopływ powietrza, aby umożliwić prawidłowe spalanie. Najnowsze modele posiadają pokrętła umożliwiające płynną regulację mocy, dzięki czemu można ograniczyć zużycie gazu do potrzebnego minimum.
Zastosowanie
Poza zastosowaniem samochodowym, nagrzewnice wykorzystuje się do ogrzewania pomieszczeń o zróżnicowanych powierzchniach np. magazynów, hal, szklarni, obiektów inwentarskich, placów budów w trakcie realizacji, warsztatów, stacji diagnostycznych i wulkanizatorskich, a także namiotów i kościołów. Stosuje się je również tam, gdzie instalacja grzewcza nie może zostać założona lub uległa uszkodzeniu. Głównymi zaletami tego rodzaju ogrzewania są możliwość natychmiastowego rozpoczęcia pracy, prostota użycia, duża dostępność paliwa, a także łatwość ich serwisowania.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nagrzewnica
W układzie krzyżowym oba strumienie
W układzie współprądowym wymiana ciepła zachodzi pomiędzy dwoma strumieniami biegnącymi w tym samym kierunku. Z punktu widzenia wymiany ciepła jest to najmniej wydajny układ. Charakteryzuje się stosunkowo niską średnią różnicą temperatur (która jest siłą napędową procesu). Skutkiem tego jest większa powierzchnia wymiany ciepła konieczna do realizacji procesu, a co za tym idzie, większy i droższy wymiennik. Wymiennik ten jest korzystny ze względu na rozkład naprężeń cieplnych. Ponieważ gorący i zimny strumień wpływają do wymiennika z tej samej strony średnia temperatura ścianki w wymienniku jest bardziej jednorodna na całej długości. Skutkiem tego są mniejsze naprężenia termiczne.
Bardziej efektywny jest układ przeciwprądowy. Dodatkową zaletą tego układu jest możliwość podgrzania lub ochłodzenia strumienia do temperatury wlotowej drugiego strumienia. Wadą jest możliwość pojawienia się dużych naprężeń cieplnych.
W układzie krzyżowym oba strumienie przepływają względem siebie pod kątem prostym. Chociaż czysty układ krzyżowy jest rzadko spotykanym rozwiązaniem, często spotyka się go w przypadku wymienników płaszczowo-rurowych jako składowa przepływu. Przegrody stosowane powszechnie w celu zwiększenia dynamiki przepływu płynu w przestrzeni płaszczowej, dzielą ją na szereg segmentów o przepływie krzyżowym.
Układy złożone (np. wymienniki z płaszczem o przepływie dzielonym lub rozbieżnym) są kombinacją powyższych układów. Większość wymienników spotykanych w przemyśle ma charakter złożony.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wymiennik_ciep%C5%82a