Częstość jej występowania zależy od rejonu
Stwardnienie rozsiane, SM (łac. sclerosis multiplex) ? przewlekła, zapalna, demielinizacyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej.
Choroba ma najczęściej przebieg wielofazowy, z okresami zaostrzeń i remisji. Częstość jej występowania zależy od rejonu geograficznego i waha się od 2 do 150 na 100 000 ludności w zależności od kraju i konkretnej populacji. Stwardnienie rozsiane zostało po raz pierwszy opisane w 1868 roku przez Jeana-Martina Charcota. Dotyczy najczęściej osób młodych, ze szczytem występowania między 20. a 40. rokiem życia, i nieznaczną przewagą zachorowań u kobiet niż mężczyzn. Stwardnienie rozsiane stanowi poważne obciążenie ekonomiczne dla społeczeństwa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane
SM i leczenie prywatne
W Polsce jest wiele ośrodków, które specjalizują się w leczeniu i diagnozowaniu stwardnienia rozsianego. Są to nowoczesne szpitale, często prywatne, które pomagają setkom ludzi z tą straszną chorobą.
W centrach terapii SM można wykonać serwie badań mających na celu postawienie pewnej diagnozy oraz doboru odpowiedniego leczenia dla danego pacjenta. Jest to o tyle ważne, ponieważ nie każdy pacjent reaguje tak samo na podany lek. Z pewnością w takim miejscu łatwiej o dobrą opiekę przy stwardnieniu rozsianym niż w zwykłym szpitalu.
Krótko o SM
Stwardnienie rozsiane to choroba, co do której lekarze nie są pewni jak ją zaklasyfikować oraz jak ją poprawnie leczyć. Istnieje wiele teorii o genezie i podłożu tej choroby, jedną z nich są wskazywane przez wielu lekarzy niedobory witaminy D w dzieciństwie, inni lekarze wskazują na charakter autoimmunologiczny choroby.
SM to choroba nieuleczalna, można jedynie spowolnić jej postęp poprzez terapie farmakologiczne, które również nie są obojętne dla zdrowia pacjenta. Eksperymentuje się też z nowymi typami leków, jednak na przełom w tej dziedzinie trzeba będzie jeszcze poczekać.