Przepisy prawne
Poniżej wyjątki z kilku obowiązujących w Polsce aktów prawnych dotyczących wspinaczki.
Sport
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 stycznia 2001 r. w sprawie wykazu dyscyplin i dziedzin sportu, w załączniku nr 2 zamieszcza wykaz dziedzin sportu. Jedną z nich jest alpinizm. W jej skład, według rozporządzenia, wchodzą następujące dyscypliny sportu:
Wspinaczka wysokogórska
Wspinaczka sportowa
Alpinizm jaskiniowy
Narciarstwo wysokogórskie
Kwalifikacje
Ustawa o sporcie, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2006, nie narzuca (jak poprzednia) na wspinaczy powierzchniowych obowiązku posiadania dokumentu potwierdzającego posiadanie specjalistycznych przeszkoleń. Zgodnie z postulatami środowiska, w taternictwie jaskiniowym dalej będzie wymagane potwierdzenia kwalifikacji za pomocą odpowiedniej karty.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Podstawy_prawne
Przydatne fakty
Wspinaczka skalna dzieli się na kilka rodzajów:
wspinaczka techniką sztucznych ułatwień zwana też wspinaczką hakową,
wspinaczka klasyczna, która polega na pokonywaniu drogi wspinaczkowej wyłącznie za pomocą rąk i nóg. Sprzęt jest tutaj używany wyłącznie do asekuracji. Chwytanie się elementów układu asekuracyjnego (np. haków), stawanie na nich, podciąganie się na linie itp. czynności uznawane są za nieetyczne.
W ramach wspinaczki klasycznej wyróżniamy wiele stylów pokonywania dróg, a najpopularniejsze z nich (począwszy od najwyżej notowanego) to:
Styl OS (on-sight, od strzału) ? polega na pokonaniu drogi bez jej uprzedniej znajomości, z asekuracją dolną, tzn. wspinający prowadzi za sobą linę z dołu. Przed pokonaniem drogi w stylu OS nie wolno rozpoznawać drogi ze zjazdu (lub z innej, wiodącej w bezpośrednim sąsiedztwie drogi), niedopuszczalne jest też dysponowanie dodatkowymi informacjami o drodze, uzyskanymi np. z obserwacji przejść innych wspinaczy. Zabronione jest jakiekolwiek obciążanie układu asekuracyjnego (np. odpadnięcia lub zawisanie na linie w celu odpoczynku). Dopuszczalne jest jednak zejście do niższego miejsca i kontynuowanie wspinaczki po krótkim odpoczynku. Odpadnięcie i obciążenie układu asekuracyjnego przez wspinacza przekreśla możliwość pokonania drogi w stylu OS ? możliwe jest już tylko przejście w stylu RP, AF lub gorszym.
Styl "flash" ? różni się od OS dopuszczeniem pewnego zakresu informacji o drodze: możliwa jest wcześniejsza obserwacja przejścia innego wspinacza (np. asekurowanego partnera) lub korzystanie podczas przejścia z podpowiedzi innych osób.
Styl RP (red point, Rotpunkt) ? polega na przejściu drogi z dolną asekuracją, dopuszczalna jest jednak wcześniejsza znajomość drogi. Podobnie jak w przypadku OS i flash, zabronione jest obciążenie jakiegokolwiek elementu układu asekuracyjnego (liny bądź któregokolwiek z przelotów). Po odpadnięciu lub obciążeniu asekuracji przejście RP jest nadal możliwe, o ile wspinacz rozpocznie kolejną próbę od początku drogi lub wyciągu, po demontażu założonych przelotów (lub co najmniej wyjęciu z nich liny).
Styl AF (all free) ? wspinanie odbywa się z asekuracją dolną, ale wolno dla odpoczynku zawisać na linie, wolno wielokrotnie próbować pokonywać trudne odcinki drogi, po częściowym opuszczeniu się na linie. Warunkiem jest przy tym to, by po odpadnięciu rozpocząć dalszą wspinaczkę ze stopni i chwytów, do jakich się uprzednio dotarło (bez pomocy liny). Nie wolno zatem posiłkować się liną lub sprzętem w celu dotarcia do miejsca, którego nie osiągnęło się wcześniej podczas wspinaczki.
Styl TR ? Wspinaczka z górną asekuracją (na wędkę, ang. top rope) ? obecnie nie jest już uznawana za klasyczny styl wspinaczkowy. Polega na wspinaniu się z liną asekuracyjną zwisającą z góry. Tutaj również nie wolno używać liny do sztucznego wyciągania się w górę, ale wolno opuszczać się i zawisać chwilowo na linie. Styl "na wędkę" jest bezpieczniejszy od innych, ponieważ wspinacz może każdej chwili bezpiecznie zawisnąć na linie (lecąc w dół jedynie na krótkim odcinku związanym z rozciąganiem się obciążanej liny). Obecnie wspinanie na wędkę wykorzystywane jest głównie podczas obmyślania sposobu poprowadzenia drogi z asekuracją dolną (tzw. "patentowania" drogi), w celach treningowych, oraz we wspinaczce rekreacyjnej, głównie osób początkujących.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka_skalna
Obsługa lin wspinaczkowych
W sklepie ze sprzętem wspinaczkowym dostępne są różnego rodzaju liny. Dostosowane są one do wagi i wzrostu osób, które mają zamiar uczestniczyć we wspinaczce górskiej. Są one sprzedawane w różnej długości i tylko od klienta zależy, jaką długość liny wybierze. Będzie musiał uzależnić długość zakupionej liny od wysokości górskiej ściany. Powinien także wyposażyć się we wszystkie akcesoria zabezpieczające przed odpadnięciem z górskiej ściany, a następnie przed upadkiem z dużej wysokości. Będą je stanowiły wszystkie elementy dołączone do lin, wyliczone w opisie produktu. Bardzo często na szczycie niewielkiej, górskiej skały, będzie stała osoba rzucająca liny turystom i umieszczająca je na skale oraz dodatkowo czuwająca nad bezpieczeństwem wspinaczy.